พันธมิตรหลักหายไปในความพยายามของสหรัฐฯ ในการเผชิญกับการระบาดใหญ่ของโคโรนาไวรัส: คนอเมริกัน
หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 และระหว่างสงครามเย็นบาคาร่าออนไลน์ สหรัฐอเมริกาเป็นประเทศที่ดีที่สุดในโลกในการวางแผนและเตรียมพร้อมสำหรับการระดมพลเมืองเพื่อดำเนินการในกรณีฉุกเฉิน ในสมัยนั้น เหตุฉุกเฉินที่คาดการณ์ไว้คือการโจมตีด้วยอาวุธนิวเคลียร์ในสหรัฐฯ ซึ่งอาจส่งผลให้สูญเสียผู้นำระดับชาติซึ่งกำหนดให้รัฐบาลท้องถิ่นและสมาชิกในที่สาธารณะต้องก้าวขึ้น
ชาวอเมริกันทุกคนถูกขอให้ช่วยเตรียมความพร้อมสำหรับความเป็นไปได้นั้น จัดเก็บเสบียงเพิ่มเติม วางแผนในการสื่อสารกับสมาชิกในครอบครัว และพัฒนาทักษะการเอาตัวรอด
ในที่สุดการวางแผน ” การป้องกันพลเรือน ” ประเภทนี้ก็เริ่มรวมเอา การตอบสนองต่อเหตุการณ์รุนแรงอื่นๆเช่น พายุเฮอริเคน พายุทอร์นาโด และแผ่นดินไหว
ในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 20 ความพยายามในการป้องกันพลเรือนของสหรัฐฯ สนับสนุนให้ชาวอเมริกันทุกคนเตรียมพร้อมที่จะตอบสนองต่อเหตุฉุกเฉินระดับชาติอย่างแข็งขัน
อย่างไรก็ตาม ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ความคาดหวังของชาวอเมริกันได้เปลี่ยนจากการพร้อมที่จะตอบสนองต่อการรอความช่วยเหลือจากส่วนกลางแบบรวมศูนย์ ซึ่งมักนำโดยสำนักงานจัดการเหตุฉุกเฉินกลาง (Federal Emergency Management Agency)
การตอบสนองที่นำโดยพลเรือนหลังสงครามโลกครั้งที่สอง
ในฐานะอาจารย์ด้านสถาปัตยกรรมและการวางผังเมืองที่ศึกษาเหตุการณ์รุนแรงและกองกำลังทางประวัติศาสตร์ที่หล่อหลอมชุมชน เรามีประสบการณ์โดยตรงในการตอบสนองต่อภัยพิบัติหลังจากพายุเฮอริเคนแคทรีนาและมาเรีย เราสังเกตว่าการรับมือเหตุฉุกเฉินของรัฐบาลกลางมักจะได้รับการจัดการที่ไม่ดีและมีการจัดการที่ผิดพลาด ทำให้ขาดประสิทธิภาพที่ว่องไวของความพยายามในท้องถิ่นที่มีการจัดการโดยพลเมือง ที่ชลอการช่วยเหลือและการฟื้นตัว
แต่นี่ไม่ใช่กรณีเสมอไป ความพยายามในการป้องกันพลเรือนอาศัยความพยายามอย่างแข็งขันของประชาชน
ก่อตั้งขึ้นในปี 2490 คณะกรรมการทรัพยากรความมั่นคงแห่งชาติถูกตั้งข้อหาดูแลการเตรียมการป้องกันพลเรือนของประเทศ หน่วยงานดูแลความพยายามในการสื่อสารที่ประสานกันซึ่งรวมถึงการจองความถี่วิทยุเฉพาะสำหรับการออกอากาศข้อมูลฉุกเฉิน การออกโปสเตอร์การสอนและแผ่นพับ ความพยายามของมันยังรวม ไปถึง การผลิตหนังสั้นสำหรับเด็กวัยเรียนเช่น “Bert the Turtle” และ “Duck and Cover” ซึ่งสอนให้เด็กๆ รู้จักวิธีที่พวกเขาสามารถช่วยให้ตนเองปลอดภัย
คณะกรรมการยังเป็นที่มาของระบบแพร่ภาพเหตุฉุกเฉิน ที่มีอยู่ทุกหนทุกแห่ง ซึ่งมีไว้เพื่อให้ข้อมูลและคำแนะนำที่ถูกต้องแก่สาธารณะในสถานการณ์เร่งด่วน การทดสอบ รวมถึงสคริปต์ที่ประกาศว่า “นี่คือการทดสอบ … นี่เป็นเพียงการทดสอบ” จะนำหน้าเสียงที่ตัดหูขัดจังหวะการออกอากาศทางวิทยุและโทรทัศน์
ความพยายามในการป้องกันพลเรือนอื่นๆ สนับสนุนให้ประชาชนฝึกปฏิบัติการโจมตีทางอากาศ ซึ่งรวมถึงการฝึกนักเรียนให้พักพิงใต้โต๊ะเรียน อาสาสมัครได้รับการระดมเพื่อจัดเก็บและบำรุงรักษาเสบียงและเวชภัณฑ์ในเครือข่ายที่กระจายอำนาจของศูนย์พักพิงที่ส่งผลกระทบในชั้นใต้ดินของอาคารสาธารณะ นี่เป็นวิธีปฏิบัติทั่วไปจนถึงช่วงปลายทศวรรษ 1970
โรงเรียนประถมแห่งหนึ่งใกล้เมืองรอสเวลล์ มลรัฐนิวเม็กซิโก ถูกสร้างไว้ใต้ดินโดยสมบูรณ์เพื่อเพิ่มเป็นสองเท่าของที่หลบภัย เจ้าของบ้าน บางคนถึงกับสร้างและจัดเก็บ ที่หลบภัยในห้องใต้ดินของตัวเอง ความพยายามเหล่านี้ดำเนินการในท้องถิ่น แต่ประสานงานภายใต้โครงสร้างร่มของการป้องกันพลเรือนแห่งชาติ
หน่วยงานของรัฐบาลกลางเข้ายึดครอง
เมื่อสงครามเย็นสงบลง การจัดการเหตุฉุกเฉินก็เริ่มครอบคลุมเหตุการณ์รุนแรงประเภทอื่นๆ ซึ่งมักต้องใช้อุปกรณ์พิเศษและการฝึกอบรมจากผู้เชี่ยวชาญ นั่นจำเป็นต้องมีการย้ายไปสู่การตอบสนองต่อภัยพิบัติอย่างมืออาชีพมากขึ้น
ตัวอย่างเช่นอุบัติเหตุนิวเคลียร์ที่เกาะทรีไมล์และการปนเปื้อนของคลอง Love Canalแซงหน้าทรัพยากรและความเชี่ยวชาญในท้องถิ่น ประธานาธิบดีจิมมี่ คาร์เตอร์ได้ลงนาม ใน คำสั่งผู้บริหาร 12148ในปี 2522 แทนที่องค์กรป้องกันพลเรือนที่นำโดยพลเรือนด้วยสำนักงานจัดการเหตุฉุกเฉินกลาง ระบบปัจจุบันที่ดำเนินการโดย FEMA ไม่สนับสนุนการวางแผนของชุมชนหรือการมีส่วนร่วมของพลเมือง แม้ว่าจะมีเนื้อหาและวิดีโอในเว็บไซต์ของหน่วยงานก็ตาม
การขาดการประสานงานของพลเมืองทำให้ความรับผิดชอบเปลี่ยนจากหน้าที่พลเมืองที่ทำงานร่วมกัน และในความเป็นจริง ได้ทำให้ผู้คนดูเหมือนจะไม่พร้อมรับมือกับวิกฤติ
โรงเรียนต่างๆ ได้ปิดตัวลง และไม่มีแผนสำรองที่แท้จริงครูส่วนใหญ่จึงถูกบังคับให้เรียนรู้เกี่ยวกับวิธีจัดการศึกษาทางไกลและการศึกษาออนไลน์แบบทันทีทันใด
รัฐบาลของรัฐและท้องถิ่นพยายามประสานเขตกักกันบังคับใช้การกักกันและเตรียมการเคลื่อนย้ายผู้คนและสินค้า
ผู้คนต่างรอคอยความช่วยเหลือที่จะมาถึงโดยปราศจากคำแนะนำ ในระหว่างนี้ ความไม่แน่นอนได้กระตุ้นการซื้ออย่างตื่นตระหนกที่มีร้านค้าว่างทิ้งให้เจ้าหน้าที่ดูแลผู้ป่วยวิกฤต – และผู้ที่ยากจนเกินกว่าที่จะซื้อในปริมาณมากหรือล่วงหน้า – โดยไม่ต้องเข้าถึงอาหารและเสบียงสำคัญที่เชื่อถือได้
ระบบการดูแลทางการแพทย์ของอเมริกาถูกครอบงำ และรัฐบาลของรัฐและรัฐบาลกลางกำลังดิ้นรนเพื่อจัดสรรเสบียงและแจกจ่ายอุปกรณ์ ธุรกิจและอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ช้าหรือไม่เต็มใจที่จะเปลี่ยนการผลิตเป็นการจัดหาวัสดุที่จำเป็นอย่างยิ่ง
กลุ่มท้องถิ่นเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว
องค์กรขนาดเล็กสามารถปรับตัวได้: หลายๆ องค์กรเปลี่ยนอย่างรวดเร็วเพื่อเติมเต็มความต้องการในทันที โรงบ่มไวน์ขนาดเล็ก โรงเบียร์ขนาดเล็ก และโรงกลั่นกำลังผลิตเจลล้างมือ บริษัทเสื้อผ้าและเครื่องแบบกำลังผลิตหน้ากาก โรงเรียนต่างๆ ใช้เครื่องพิมพ์ 3 มิติเพื่อผลิต face shield
ตัวอย่างเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าวิธีการขนาดเล็กสามารถให้ผลลัพธ์ที่ดีได้ ในทางตรงกันข้าม องค์กรขนาดใหญ่มีระบบราชการมากกว่าและตอบสนองช้ากว่า การประหยัดจากขนาดที่ผกผันเหล่านี้สะท้อนถึงความพยายามในการป้องกันพลเรือน: หลายคนทำงานร่วมกันแต่โดยอิสระ บางครั้งมีประสิทธิภาพมากกว่าความพยายามแบบรวมศูนย์ที่ใหญ่กว่า
เมื่อเผชิญกับวิกฤตที่ไม่คาดคิด ความระส่ำระสายบางอย่างอาจหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ประเทศอื่นๆเช่น เอ สโตเนียสวีเดนฟินแลนด์ไนจีเรียและออสเตรเลียต่างทำงานอย่างแข็งขันเพื่อมีส่วนร่วมกับพลเมืองทุกคนในการเตรียมพร้อมรับมือกับภัยพิบัติ การฝึกอบรมการปฐมพยาบาล และความพยายามอื่น ๆ ที่ทำให้งานที่ชัดเจนและประสิทธิผลแก่ผู้คนเพื่อให้บรรลุผลสำเร็จ
การทำตามตัวอย่างของพวกเขา – และแน่นอนว่าเป็นประวัติศาสตร์ของสหรัฐอเมริกา – อาจช่วยสร้างระบบการกำกับดูแลและการประสานงานของรัฐบาลกลางที่เสริมด้วยเจ้าหน้าที่เผชิญเหตุในท้องถิ่นที่เตรียมพร้อมและผ่านการฝึกอบรม ที่สามารถเตรียมประชาชนให้พร้อมสำหรับการรวมตัวกันเป็นชุมชนพลเมืองส่วนรวมเมื่อเกิดภัยพิบัติครั้งต่อไปบาคาร่าออนไลน์
